Eksik Parça -Michelle Hodkin | Pegasus

Bir gün uyandığında son birkaç gününü hatırlayamadığını düşün... Mucizevi bir şekilde kurtulduğun kazada tüm arkadaşlarını kaybettiğini, Ailenin yeni bir sayfa açmak için taşınmak zorunda kaldığını, Kendi geçmişinle ilgili senden daha fazlasını bilen bir çocukla tanıştığını, Tüm yaşadıklarından sonra yeniden âşık olabildiğini, Gerçek olması imkânsız halüsinasyonlar gördüğünü, Aklını kaçırdığından endişelenmeye başladığını düşün. Ne yapardın? Mara Dyer işte bu sorunun cevabını öğrenmek üzere… 

Eksik Parça’nın yorumuna nereden başlayacağımı bilmiyorum ama şunu söyleyebilirim ki Eksik Parça benim şu ana kadar en hızlı okuduğum kitaplardan birisi oldu. Daha önce Efsane’yi 6 saatte bitirmiştim ve Eksik Parça’yı 4-4,5 saatte bitirdim. Bunda kitabın akıcılığının ve ürpertici bir havasının olmasının payı olsa gerek.

Mara Dyer sevgilisi Jude’u ve birkaç yakın arkadaşını eğlenme amaçlı gittikleri terkedilmiş bir akıl hastanesinin çökmesi ile kaybeder ve bu kazadan tek sağ kalan Mara’dır. Kimse kaza anından neler yaşandığını bilmez ve cevapları Mara’dan beklerler ancak Mara’da kaza anında neler yaşandığını hatırlamamaktadır.

Mara Dyer Kim?

Mara ne olduğunu anlamaya çalışırken yaşanan akıl almaz olaylar kendini deli zannetmesine sebep olur –ki ben de bu olayların gerçek mi yoksa Mara’nın kafasında mı gerçekleştiğini anlamaya çalıştım. Yalnız değilsin Mara. xD

Kazadan sonra yeni bir hayata başlamak isteyen Mara ailesi ile birlikte bulundukları yerden başka bir yere taşınırlar. Yeni taşındıkları yerde kitabımızdaki esas oğlan Noah Shaw ile tanışır. Kendisi Mara’nın hayatında gördüğü en yakışıklı erkek ve İngiliz aksanı ile konuşan bir genç * kızlarıningilizaksanınaolanilgisiniçözebilmişdeğilim.*.

Bu taşınma olayı ve kızın tuhaf-yakışıklı bir oğlanla tanışması ilk başta biraz hayal kırıklığı yarattı çünkü bunlar artık klasikleşmiş şeyler ancak daha sonra iki karakteri sevmem ile bu durumu göz ardı ettim. Zaten kitap akıcı bir dil ile yazıldığından bu kısımları okumak eziyet gibi gelmedi.

Yazar son 100 sayfada öyle bir hava yakalamış ki kendimi paranormal gerilim filmlerinde gibi hissettim. Açığa çıkardığı gerçeklerle karakterleri benimsememi sağladı ve kafamdaki bazı soruları sildi diyebilirim.

Karakterleri genel olarak sevdim ancak Anna’ya gıcık oldum. Kendisini lisenin prensesi sandığından bayağı bir havalı kendisi. xD Ayrıca serinin kapaklarına bayıldığımı söylemeliyim. Kapakların al benisi çok yüksek.*-*

Ve kitapla ilgili bir uyarım olacak, kitabı bitirmeden SAKIN SON CÜMLEYİ OKUMAYIN! Spoiler yemem diye düşünmüştüm ama çok da güzel yedim. Hiç öyle bir cümle beklememiştim ve o yazan şey ile ilgili pek bir bilgim olmasa da kitabın cliff-hanger biteceğini anlamıştım ama bu kadarını beklemiyordum. İkinci kitabı bir an önce istiyorum ve Pegasus’un pek fazla bekletmeyeceğini düşünüyorum.